Μετά τα τελευταία γεγονότα που δυστυχώς συνεχίζονται, ομολογώ προβληματίστηκα πολύ αν θα έπρεπε ή όχι να γίνουν αναφορές για αυτά, μιας και δεν είναι ραδιοερασιτεχνικά θέματα. Σκέφτηκα το εξής: Αν διάβαζα ένα υποτιθέμενο έντυπο το οποίο θα κυκλοφορούσε ανελλιπώς πριν, κατά, και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και είχε ως θέμα του κάτι συγκεκριμένο π.χ. τον αθλητισμό. Πως θα αντιδρούσα αν στο τεύχος Νοεμβρίου του 1940, δεν υπήρχε καμία αναφορά για τον πόλεμο που εξ αντικειμένου δεν είναι θέμα, του –υποτιθέμενου είπαμε- περιοδικού;
Αν σε ένα καλλιτεχνικό περιοδικό του 67 δεν διαβάζαμε τίποτα για την χούντα;
(Το τελευταίο παράδειγμα ίσως να είναι ατυχές, αν λάβουμε υπόψη την επαγγελματική ανέλιξη ορισμένων καλλιτεχνών κατά την επταετία, που στην μεταπολίτευση βαφτίστηκαν αντιστασιακοί.)
Και στα δύο παραδείγματα θα αναγνωρίζαμε υποκρισία και φαρισαϊσμό. Δίπλα σου να καίγεται το σύμπαν, να απειλείται η ζωή σου, η περιουσία σου, η οικογενειακή σου γαλήνη, και εσύ να λες για τη διάδοση…
Σποραδικά πέρασαν, και το θεωρώ υγειές, σχόλια που αφορούσαν τα γεγονότα. Δεν μου αρέσει η νοοτροπία που υπάρχει και στην κοινωνία μας, να μην συζητούνται θέματα πολιτικής ακόμα και στην μικρή παρέα μας. Πιστεύω ότι είναι κατάλοιπο της χούντας. Άνθρωποι που έμαθαν να ζουν με τον βούρδουλα, προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους ότι είναι καλύτερα να προσαρμοστούν σε αυτόν.
Δεν μιλάω για κομματικό διάλογο. Όσοι με γνωρίζουν θα ξέρουν ότι δεν είμαι κομματικοποιημένος, έχω ψηφίσει κατά καιρούς-σχεδόν- όλους τους κοινοβουλευτικούς χώρους. Κάποια φορά και όλους μαζί στον ίδιο φάκελο!
Πιστεύω ότι όσα έγιναν τελευταία θα μπορούσαν άριστα να παρομοιάσουν με όσα συμβαίνουν στις μπάντες μας. Πλήρης «αναρχία», κανένας έλεγχος, οι αρμόδιοι είναι απλά παρατηρητές.
Κανείς δεν τιμωρείται. Ούτε από αυτούς που παρανομούν, ούτε από τους ανώνυμους κουκουλοφόρους, πατητές, παρεμβολείς. Ο καθένας ερμηνεύει τον κανονισμό όπως τον βολεύει, άλλοτε καταπατώντας συχνότητες που δεν πρέπει, άλλοτε διπλοπαρκάροντας πάνω στον QRPer συνάδελφο… Κανείς δεν βγαίνει να αντισταθεί ευθαρσώς. Περιμένει να το κάνουν οι αρμόδιοι, οι οποίοι με την σειρά τους δεν θέλουν να κάνουν κάτι πριν συμφωνήσουν με τους δεκάδες συλλόγους που έχουν ανοίξει και περιμένουν στα καφενεία τους…
Κουκουλοφόροι! Οι γνωστοί άγνωστοι που μπαίνουν, πυρπολούν και αποτραβιόνται στο άσυλο τους, εκτός μπάντας. Τους φταίνε οι κανονισμοί που τους πνίγουν, καταστρέφουν ότι έχτιζαν κάποιοι άλλοι για χρόνια, βρίσκουν πάντα αφορμή για να πετροβολήσουν την εξουσία, δεν έχουν τίποτα να επιδείξουν ως έργο τους παρά μόνο την καταστροφή.
Βαρέθηκα αυτές τις μέρες να ακούω τους δημοσιογράφους να κάνουν τους εισαγγελείς. Αηδίασα! Πιστεύω ότι φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Δεν μεταφέρουν την είδηση, θέλουν να επιβάλουν την γνώμη τους! Θυμηθείτε τον συνάδελφο Μάκη: Βγαίνει στην εκπομπή του και λέει: «…και τώρα θα δείτε κάτι που θα συγκλονιστείτε, θα τα χάσετε, θα πείτε αυτό, εκείνο, το άλλο…» Δείχνει ένα βίντεο, μια μπούρδα, και ούτε τα χάνουμε, ούτε συγκλονιζόμαστε! Και λες, γιατί αυτός βγαίνει να με προκαταλάβει; Για ηλίθιο με περνάει;
Τώρα θα μου πείτε με τον Μάκη τα έχεις; Υπάρχουν άλλοι χειρότεροι. Βεβαίως, αλλά με τον Μάκη σας έχω δει να στριμωχνόσαστε να φωτογραφηθείτε. Αν πιάνατε τον Μάκη, και τον κάθε Μάκη και τον περνάγατε γενεές δεκατέσσερις κάθε που τον βλέπατε, ίσως σοβαρευόταν. Δεν εννοώ κανενός τύπου βία, απλά να του τα λέγατε έξω από τα δόντια. Για θυμηθείτε πριν λίγες μέρες ποιους είχε στην εκπομπή του. Το ζεύγος Καρβέλα- Πάνια, που δεν σταμάτησαν στο περιπολικό για παράβαση του ΚΟΚ!! Αν γινόταν το ίδιο με κάποιον υπουργό που δεν σταμάτησε σε σήμα τροχονόμου το ίδιο θα έκανε; Όχι βέβαια! Προχθές είχε κάποιον κεφάλα στην εκπομπή του που πεταγότανε συνέχεια, να πάνε να κρεμάσουν τους «Τσαουσέσκους». Δηλαδή, σύμφωνα με κάποιο δικό τους σκεπτικό το οποίο ανήγαγαν σε νόμο (νομοθετική εξουσία), δίκασαν και καταδίκασαν (δικαστική εξουσία) και ξεκίναγαν να κρεμάσουν τους υπαιτίους! (εκτελεστική εξουσία)
Τι άλλη εξουσία μένει να παραδοθεί στα media; Τέταρτη εξουσία αυτοονομάζονται εντελώς προκλητικά, μιας και βάσει συντάγματος η τέταρτη εξουσία στο όνομα της οποίας υποτάσσονται οι προηγούμενες είναι ο λαός!
Έχουμε καταντήσει να θεωρούμε ως αλήθεια αυτό «που είπε η τηλεόραση». Αυτό που είπε ο Αυτιάς, ο Βερύκιος, ο Παπαδάκης, ο Ευαγγελάτος! Και το κάθε βλήμα που στριμώχνεται να κάτσει δίπλα τους. Δίνουν βήμα στον κάθε ανισσόροπο να εκθέσει τις απόψεις του, γιατί δεν σταμάτησε στον τροχονόμο, γιατί δεν πήγε στο στρατό, γιατί τα έσπασε όλα. Ονομάζουν διαδηλωτές τους βάνδαλους που έκαναν πλιάτσικο, τα παιδάκια που δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν τον Χριστό από τον Τσε Γκεβάρα. Χθες άκουγα στο ραδιόφωνο ένα 14χρονο παιδάκι (στους 99ΜΗΖ στις 15:00) να λέει «το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει»!!! Εύγε παπάρα δημοσιογράφε που το έβγαλες! Εκπροσώπησες επάξια τους συναδέλφους σου!
Την ώρα που έπρεπε να εκθέτουν τα γεγονότα και μόνο, φρόντιζαν να βάλουν την απαραίτητη σάλτσα για να γίνουν αρεστοί στα όποια αφεντικά τους. Το ίδιο έκαναν και στις φωτιές του 2007 όταν ούρλιαζαν από τα κανάλια ότι πρέπει να πάει η πυροσβεστική εκεί που έκριναν αυτοί, θέτοντας εκτός τον οποιοδήποτε κρατικό σχεδιασμό και δημιουργώντας σύγχυση.
Σίγουρα φταίνε κι άλλα. Κορυφαίο θέμα η έλλειψη παιδείας. Αλλά άμεσο και επικίνδυνο είναι οι «δημοσιογραφία» που θέλει να παράγει ειδήσεις για να έχει έργο. Χαίρομαι να βλέπω τον εξευτελισμό τους να προσφέρουν πλέον κουπόνια για το μπακάλικο, βραχιόλια, σιντί, φουλάρια, μαζί με τα τεύχη που έγραψαν και δεν τα διαβάζει κανένας. Στην τηλεόραση ήδη κάποιοι πληρώνουν για να έχουν θεατές, δίνοντας χρήματα άμα μαντέψεις σωστά τι μέρα είναι αύριο ή πόσα πόδια έχει η σαρανταποδαρούσα…
Η ταφόπλακα για τα media θα είναι το διαδίκτυο. Εδώ υπάρχει ελευθερία ακόμα. Ο καθένας μπορεί να εκφράσει την άποψη του ή να συζητήσει. Μπορείς να εκφράσεις την διαφωνία σου και να πάρεις απάντηση. Και οι δημοσιογράφοι έχουν κάνει blogs, δεν έχουν μάθει όμως να απαντάνε. Σε γράφουν κανονικά! Πολλοί από αυτούς δεν έχουν την στοιχειώδη ικανότητα στο λόγο ή στην πένα.
Στην προηγούμενη ανάρτηση είπα την γνώμη μου, μόνο μέσω του τίτλου της. Κατόπιν πολλών συζητήσεων με συναδέλφους και μη, μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου εδώ. Όσα έγιναν δεν μπορούν να αγνοηθούν...
Τα τελευταία γεγονότα πιστεύω ότι πέρα από την δολοφονία του 15χρονου, και την τεράστια αδικαιολόγητη οικονομική ζημιά που ακολούθησε, κατέδειξαν αυτό που διαβάζω σε αρκετά σχόλια στο διαδίκτυο. Μια σιωπηλή πλειοψηφία που δεν έχει ακόμα εκφραστεί!
Σε ξεχωριστή ανάρτηση θα βάλω την γραπτή δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη. Πιστεύω ότι μέσα από αυτή εκφράζεται πολύς κόσμος, όσοι βιαστούν να την σφετεριστούν κομματικά, απλά ας την ξαναδιαβάσουν…2μηδης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου